Advaitagroep Brugge – Bijeenkomst zondag 7 februari 2010
Beste vrienden,
Hier volgt de tekst voor de meditatie van zondag 07 februari.
Zoals gewoonlijk gaat die door op de zolder van Carine en Jean-Pierre.
Van 9u30 tot 12u00.
Baron Ruzettelaan 162
8310 Assebroek (Brugge).
Bijdrage 2 euro.
Hartelijke groet,
Ivan.
Aan Douwe voorgestelde tekst:
Beste Douwe,
Luc koos mij om de volgende meditatie te begeleiden.
Heb uit het boek Non-dualiteit enkele gedichten geselecteerd om te gebruiken tijdens die meditatie;
1.
Over de rand van het bestaan
en terug, diep in het centrum,
is zo duidelijk
de vrijheid.
Het bestaan bloeit op
als een fontein
van oneindige vreugde.
2.
Vanuit oorspronkelijke openheid
komen zachte energieën op
eventjes de gloed
van oneindige gelukzaligheid
zijnservaring zonder scheiding
in oorspronkelijke openheid.
3.
Daar kom ik in heel ijle gebieden,
In kosmische ruimtes, ver, heel ver.
Als een herinneringsrest van mijn lichaam opduikt,
is er eenzaamheid en angst.
Het licht en de ruimte laat
mij alles achterlaten.
Zelf verlies ik alle vorm en
kom vrij
tot niets,
het open zelf van alles.
Zo zal het sterven zijn.
Zo is het leven met het sterven.
4.
Alle scheidingen zijn verdwenen;
van alles ben ik het zelf en
zelf ben ik alles:
waar is het verlangen, wat is nog te vrezen?
En ook al is er het andere;
zelf ben ik het andere en
van dat andere ben ik het zelf,
want alle scheidingen zijn verdwenen.
5.
Heb je de ruimte doorzocht naar je zelf?
En heb je ook maar iets gevonden?
Je ziet:
Hoe vreemd is het zelf.
Het grijpen ontglipt het, maar
nergens is het niet.
Aanwezig is het overal, maar
de blik treft het niet.
Prachtig is het lege zelf van alles,
het conflictloze samengaan van
alles en niets.
Tijdens de meditatie is er geen strikt schema, enkel een pauze om 10u45′ en een einde om 12u00′. Buiten het voordragen is er geen verdere invulling.
Tijdens het zoeken ontstond er wel een richting, een opzet, geïnspireerd door uw woorden, Douwe. Het volgende kwam op papier te staan;
Door de overwegingen. de selectie. het neerschrijven. het uitspreken van de woorden. voor een stil publiek. is er de sfeer die. het overvloeien. het één worden. van mezelf. met het Zelf. mogelijk maakt.
Als plots het vuur van de gedrevenheid
alles als vanzelf voortstuwt.
Dan is het mooie van het directe de betrachting
en de beschrijving van het onbeschrijflijke het doel.
Kan het chaotische van het onverwachte toegelaten worden,
zodat het volledig vrij en open mag zijn.
Daardoor kan het onbegrensde zijn plaats vinden
binnen de grenzen van het toelaatbare.
Kunnen ruimte en ruimteloosheid samen vallen,
net zoals onverenigbaarheden best ineen vloeien.
En dan plots zie je de kern,
het uitgangspunt,
de liefde die de mogelijkheid schept
om eenvoud en puurheid te ervaren.
Er kan volbracht worden.
Het vuur van de gedrevenheid dooft
en alles valt als vanzelf stil.
Enkel de glimlach van de eeuwigheid rest.
Tot zover de creativiteit, de intentie, de richting.
Zoals je ziet kan die me nogal meeslepen.
Hartelijke groet,
Ivan.
Toelichting van Douwe:
Beste Ivan,
Ja, woorden zijn niet alleen blokkades, want juiste woorden kunnen losmaken. Dat kan, als je meegaat met de betekenis van die woorden. De woorden zelf verdwijnen als de betekenis zich volledig realiseert.
Gedrevenheid hoeft dus ook niet altijd slecht te zijn. Ze is een impuls die in beweging zet. Als die ontbreekt, is er een grote kans dat niets gebeurt en alles bij het oude blijft.
Als je daarin open komt voor het onverwachte, kan inderdaad het onbegrensde zich manifesteren. Laat je dus maar daarvoor maar open komen.
Als dat plaatsvindt, verdwijnt het ik-centrum van de gedrevenheid en komt er ontspanning, eenvoud en liefde.
Zie maar naar de raket die heel veel energie nodig heeft om buiten de aantrekkingskracht van de aarde te komen, maar daarna tot rust komt en zich totaal los kan laten.
Hartelijke groet,
Douwe
