Advaita-groep Brugge – Bijeenkomst zondag 1 augustus 2010
Lieve vrienden,
Er is me gevraagd deze meditatie met teksten, veel stiltes en muziek te leiden.
Door omstandigheden kan ik niet aanwezig zijn op de bijeenkomsten, maar ik volg reeds jaren intens deze meditaties mee bij mij thuis.
André zal de teksten voorlezen en de leiding nemen voor de stiltemomenten en de muziek.
Aan u allen een goede meditatie gewenst, in éénzijn en heldere aanwezigheid.
Hedwiges
Aan Douwe voorgestelde tekst:
Dag Douwe,
De bijeenkomst te Brugge op 1 augustus zal gebeuren aan de hand van een tekst die voorgesteld wordt door Hedwiges.
Gezien ze zelf nooit op de bijeenkomst aanwezig kan zijn, zal de tekst naarvoor gebracht worden door André.
De korte inleiding heeft ze zelf geschreven, de rest bestaat uit citaten van jou.
Hartelijk,
Jean-Pierre
*
Laten we ons allen ontspannen,
en tot Rust komen.
In Stilte
In Openheid.
In die Stilte
In die Sereniteit
In die Aanwezigheid
zijn alle dingen zoals ze zijn volkomen.
Alle beperkte standpunten verdwijnen.
In die Stilte is Zelfzijn Oneindig.
*
In principe is de openheid er dus altijd, deze wordt ingeperkt door het zelf trekken van grenzen. Er worden hagen tussen tuintjes gezet, doolhoven aangelegd waarin mensen verdwalen. Iedereen sluit zichzelf op en blijft tegen een muur aankijken. Ook jullie zijn echter vogels die niet moeten vergeten dat je kunt vliegen en de wereld van een grote afstand kunt bekijken. Dan wordt alles zo relatief dat het kan oplossen, verdampen in de Openheid. Die Openheid heeft alles in zich, zonder dat het haar beperkt. Er zijn dan geen vragen en problemen meer, geen ik en geen ander, alleen het Zelf, dat zo ijl wordt, dat het overgaat in het Absolute.
(Naar de Openheid, pg 94)
*
Ook op dat weggetje door het water:
de wind vaart af en aan
met de rimpels en geruis in elzen;
ik zie me daar beneden staan.
Vele beelden worden wakker
van mezelf als spelend kind,
als schilder, fietser, denker;
als wolken gaan ze met de wind.
Alle beelden zijn verdwenen;
de lucht is helder als voorheen,
het water glad en zondoorschenen,
maar nu zijn ik en alles Eén.
(Naar de Openheid, pg 95)
*
Dit Zelf is de Heer van alles. Hij is alwetend. Hij is de bewoner van de harten van allen, de bron van alles. Begin en eind is Hij, schepper en oplosser van alle wezens.
In de vierde staat (turiya) is het bewustzijn niet naar binnen of naar buiten gekeerd, noch uitsluitend bewustzijn. Het is niet iets dat kent, noch iets dat niet kent. Het is onzichtbaar, men kan er niet over spreken, ongrijpbaar is Het. Het heeft geen kenmerken. Het is niet te bevatten. Zijn essentie is het bewustijn van zijn eigen Zelf. Al het bestaande komt hierin tot rust; het is uiterste stilte, vrede, gelukzaligheid; de Eén zonder tweede. Dit is de Atman, het Zelf. Dit dient gekend te worden.
(De elf grote Upanishaden, pg 256)
*
Hier is de dualiteit verdwenen en bestaat er geen onderscheid meer tussen ‘ik’ en de buitenwereld, maar anders dan in de diepe slaap is de mens zich dat nu bewust.
(De elf grote Upanishaden, pg 258)
*
Van het onwerkelijke tot het Werkelijke
Van de duisternis tot het Licht
Van dood tot Onsterfelijkheid.
(De elf grote Upanishaden, pg 237)
Toelichting van Douwe
Jean-Pierre,
Het is een mooie inleiding en het zijn mooie teksten.
Jammer dat Hedwiges niet op de bijeenkomst kan komen, maar fijn dat ze zo toch een bijdrage kan geven.
Over turîya in de Upanishadentekst –
Dit is dus ‘de vierde staat’, na het waken, dromen en de droomloze slaap. Over de laatste kan nog worden gezegd dat het eenheid is, sat-chit-ananda. Over de vierde is eigenlijk niets meer te zeggen, hoewel dat toch nog engiszins wordt geprobeerd. Er is namelijk toch nog een soort zijnskennis van. In ieder geval is het zelf-zijn (ben je zelf), na alles te hebben losgelaten, hier helemaal zichzelf (jezelf).
Voor zover het leven doorgaat is er één non-dualiteit van zijn en niet-zijn.
Zie mijn mail aan je over het luisteren naar muziek. Die past hier ook, zodat ik hem invoeg, met een kleine toevoeging.
De situatie met de muziek is dezelfde als in elke andere levensituatie.
Als het zelf-zijn helemaal open is, is er een bewust-zijn van
1) het absolute, leegte: niets heeft een werkelijke betekenis en werkelijk bestaan, ook niet het zelf-zijn; daar is niets over te zeggen; het wordt ‘de vierde staat’ genoemd (turîya);
2) alles zijn als zelf-zijn: je bent het zelf van alles, ook van de muziek, van binnenuit.
Beide gaan samen in een non-dualiteit.
Als gezegd wordt dat het goed is je mee te laten gaan met de muziek en je daaraan over te geven, heb je alleen aan 2) voldaan. Overgave (met een intern bewust-zijn) zal er ook moeten zijn aan het absolute 1).
Als gezegd wordt dat je onbewogen moet blijven ten opzichte van de muzikale beroering, lijkt het dat je aan 1) hebt voldaan. Voor zover dit het geval is, mist er het alles zijn 2). Verder blijf je bij deze instelling op het niveau van de onbewogen afstandelijke getuige. Er zal een overgave (met een intern bewust-zijn) moeten zijn aan zowel het absolute (1) als aan alles wat er is (2).
Ja, het komt wel precies!
Alle goeds gewenst,
Douwe