Datum : zondag 5 augustus 2012, om 9u30
Begeleiding : Jean-Pierre
Aan Douwe voorgestelde tekst :
Dus de eerste stap op de spirituele weg is de inkeer naar het standpunt van de waarnemer: daar helder en ontspannen blijven kijken wat er gebeurt; verder niets.
Steeds precies zien wat beperkt is, wat je niet bent en opnieuw beseffen wat je wel bent.
Alles zal in de helderheid moeten komen, voordat er een definitieve verandering plaatsvindt. Iets lost alleen maar op als je dit eerst duidelijk vaststelt en dan accepteert. Pas wanneer je iets werkelijk accepteert, kun je het ook loslaten.
Wat kun je zeggen over die afgesloten stukken? Zij hebben het karakter van energieën die vastzitten. Als het goed is, krijgen en nemen energieën de ruimte. Ze stromen, ze lossen op.
PAUZE
In het open zijn voor het Absolute, lossen alle beelden en begrippen op;
alle beelden en begrippen (alles wat gezegd en geschreven wordt) verliezen in ieder geval hun kracht.
Je hoort mooie muziek en je gaat erin mee: de scheiding is verdwenen. In het meegaan ontwikkelt ‘ik hoor/ben de muziek’ zich ruimtelijk en ontstaat er het letterlijk-oneindige zijnsgenieten.
Laat je ontspannen, totdat je werkelijk smelt, volledig vloeibaar wordt en dan nog eens verdampt.
Geef daaraan oneindig toe en houd niets vast! De rest is niet belangrijk en valt weg.
Blijf dus bij het smelten en laat je daarin volledig opgaan.
Zowel helemaal niet benomen worden, als benomen worden door Alles ineens.
Je bent niets dat beperkt is en je bent alles.
In het eerste zit de bevrijding uit de beperking, maar deze uit zich als overgave aan alles.
Steeds is er een nieuwe doorbraak nodig om de beweging niet te laten stollen, om niet ergens in vast te komen zitten.
PAUZE
Op een gegeven ogenblik is er niets anders dan zelfzijn waarin alles gaat oplossen. Intern is er een weten van, een weten zonder afstand, een zijnsweten.
Blijf daarin helder, ook als die laatste kwaliteiten oplossen.
In de bevrijding is er een loslaten van iedereen, de hele wereld, niet in de zin van een je onttrekken, maar van vrijlaten.
Wat blijft er over? Het onuitsprekelijke. Dat onuitsprekelijke is er altijd, hier en nu, ook wanneer er een wereld is. Dat is advaita, het niet gescheiden zijn.
Dat is het Oorspronkelijke zonder vormen en kwaliteiten, van waaruit scheppingen als nieuwe werkelijkheden kunnen ontstaan en alle scheppingen weer in verdwijnen.
Toelichting van Douwe:
Jean-Pierre,
De teksten zijn vooral goed te gebruiken, als tussen de uitspraken een flinke rust zit. Als je de regels te snel leest, is het de vraag of de meditatieve doorwerking plaatsvindt. Bijvoorbeeld in de eerste periode: eerst naar het standpunt van de waarnemer, als dat oké is is precies te zien wat beperkt is. – Rust- Dan zal dit geaccepteerd moeten worden. – Rust – [ter verduidelijking:] Dan is er geen weerstand, krijgen ze ruimte en lossen op.
Goed is de opbouw, dat er in de tweede periode een gerichtheid is op het verdere oplossen en dat in de derde periode het Onuitsprekelijke centraal komt te staan.
Een goede meditatie gewenst en
een hartelijke groet aan allen,
Douwe
