Beste mensen van de Advaita-groep,
Hier volgt mijn voorbereiding voor zondag 3 augustus in de Pastorie (aan de Magdalenakerk) van 9u30 tot 12u30. Inkom : 4 euro – 0,5 euro voor thee.
Ellen
De teksten komen uit het Advaita Post #15-1, 1 februari van Douwe Tiemersma – Een Bhakti-avond op 5 december 1998.
Ga terug naar je eigen concrete lichamelijke situatie. Deze eigen lichamelijke sfeer is meestal niet homogeen; er zijn hardere en wat zachtere gebieden. Let op de plaats van waaruit je alles bekijkt, de plaats van je eigen ik als waarnemer. Meestal is die plaats vrij hoog, in het hoofd. Laat je daarvandaan maar naar beneden zakken, laat je maar steeds verder zakken in de richting van je hartstreek.
Let meteen op de lichamelijk sfeer waar je in aanwezig bent: hoe zit het met zachtheid en hardheid? Er zijn harde en zachtere structuren. Waarschijnlijk kun je ervaren dat het ergens in de hartstreek zacht is. Dat kun je onder ogen zien. Daar kun je steeds meer naar toe gaan. Je voelt hoe het zit, heel concreet!
* Pauze*
Als je eenmaal de plaats gevonden hebt met dat zachte hartgevoel, wordt het sterker naarmate je zelf daar meer naar binnen gaat. Ten opzichte van de hardere gebieden is de kern van het hart zacht en vloeibaar en de vloeibaarheid wordt sterker omdat je er aandacht aan geeft. De gevoelsmatige energie gaat dan ook stromen. Het is een heel dynamisch gevoel.
Het is een golven, een steeds heen en weer gaan. Die golfbeweging wordt steeds sterker. Ervaar het maar als een sterke golvende energie, in eerste instantie als een vloeistof. Het is een vloeibare lichte energie. Inademend komt er energie naar binnen, uitademend vloeit en straalt de energie uit naar alle kanten.
* Pauze *
Als je als bewust-zijn afdaalt naar dat gevoelsmatige gebied, verdwijnt de tweedeling en wordt de gevoelssfeer ook van binnenuit helder. Wanneer het ik-denk in de gevoelsmatige sfeer terechtkomt, blijken de structuren van het ego te verdwijnen. Die wordt weer vloeibaar, wanneer je in de stromende hartenergie terechtkomt. Je geeft je daaraan over en dan merk je hoe de energie zich direct en automatisch tot kosmische afmetingen ontwikkelt.
Laat de hartenergie maar opvlammen, zodat het een groot vuur wordt, waarin je ik, je zelf opgaat. Je ervaart misschien ook dat het hartgevoel eerst klein is als een kaarsvlam in je hart en dat die vlam in tweede instantie een groot vuur wordt dat alles wat hard is verteert. Zo slaat het ook naar buiten toe. Het verteert ook de lichamelijke grenzen.
Intern, in de gevoelsmatige sfeer, ben je Zelf als bewust-zijn aanwezig, zonder grenzen, oneindig. Er is één grote oceaan van gevoelsmatig bewust-zijn.
