Beste vrienden,
Hieronder vind je de meditatievoorbereiding voor zondag 1 maart 2015.
De meditatie gaat door in ‘de Nieuwe Pastorie’, Stalijzerstraat 19 te Brugge.
Vanaf 09u30 tot 12u00.
Bijdrage: € 4, Thee € 0,5.
De inhoud van de meditatie is samengesteld uit de verschillende hoofdstukken van het boek “De bron van het Zijn” van Nisargadatta.
vriendelijke groeten,
jan
“Bewustzijn” slaat op het zijn, omdat er ik-ben is.
Om de gelukzalige staat aan te duiden gebruiken we het woord Sat chit ananda. Sat betekent zijn, zijnsheid en ik-ben.
Satchitananda is een tijdelijke staat. Als je erin blijft is het een gelukzalige toestand. Deze staat is slechts een concept in het rijk van de illusie. Het is die onwetende beweging naar gelukkigzaligheid van ik-ben.
Als je zegt dat je getuige bent van iets, is er nog steeds een identificatie met het lichaam en de geest.
Bewustzijn wordt zelfbewustzijn. Dat is de getuige. Als er geen zelf is waarvan je je bewust bent, is er geen getuige-zijn van iets.
Satchitananda is de valstrik van mulmaya* met haar ik-benheid en zijn, om degene die deze gelukzaligheid ervaart het Absolute te noemen.
Pas als je de staat van Satchitananda overschrijdt is er het Absolute.
“Bewustzijn” slaat op het zijn, omdat er ik-ben is.
“Gewaarzijn” passen we gewoonlijk toe op het Absolute.
Zo lang jij je identificeert met lichaam en geest, is er een getuigezijn. Maar zodra dat is verdwenen, ben je de Manifestatie.
Het onstaan van het zijn, zijn spel en zijn verdwijnen zijn de drie toestanden van mijn bestaan. De vraag is nu wat je toestand op dit ogenblik is. Wat ben jij? Je probeert indruk te maken door te zeggen dat je een getuige bent. Maar op welke wijze was het ik er toen er nog geen boodschap ‘ik ben’ was, dus voorafgaand aan het zijn?
Wanneer dit zijn, dit wil zeggen wanneer de boodschap “ik ben” er niet meer is, blijft alleen het eeuwige Absolute over.
Het eerste en grootste wonder is het feit dat het ik ‘ik-ben’ en ‘de wereld’ ervaart. Voordat dit ervaren ontstond verbleef ik in mezelf, als de eeuwige absolute ’toestand’.
Dit ik-ben is de bron van de hele schepping en kosmos. Dit ik-ben is echter nog niet het einde van de reis, maar wel het scharnierpunt tussen het relatieve en het Absolute.
Het zijn met de manifeste wereld dook voor me op uit de absolute “toestand” die niet tot het zijn behoort.
Jij bent, voordat er iets wordt gedaan.
Terwijl je hoort, ben je er, vóór dat horen, op een stabiele wijze.
Je aanwezigheid hier komt door het patroon van je gedrag.
Maar vóór dat patroon, vóór je gedrag, vóór je houding, ben je er al.
Voorafgaande aan het bewustzijn, vóór elke manifestatie, is Parabrahman, het Absolute.
Wie zou de boodschap “ik ben” hebben kunnen observeren, als mijn allereerste toestand van het niet-zijn er niet zou zijn?
Dit bericht “ik ben” is niets anders dan de manifestatie van de eeuwige waarheid die zich daarin bekendmaakt.
Er blijft alleen het ik over, zelfs zonder de boodschap “ik-ben”. Daar bestaat totaal geen ervaring. Het is een “toestand” die boven de tijd en de ervaring uitgaat.
Daarom is er niets dat anders is, terwijl er voor elke ervaring iets anders nodig is.
Om bij het Absolute te komen, is bewustzijn het enige kapitaal of instrument dat bij je is. Dit bewustzijn is niet constant bij je.
Het is discontinu en daarom kan het niet de waarheid zijn.
Wanneer je in het eerste stadium bent van spiritueel begrip, word je verteld dat jij het bewustzijn bent. Dat is de eerste stap. Als je eenmaal bij deze bron bent gekomen en je je in jezelf vestigt, zal iets in je zeggen dat dit bewustzijn ook niet altijd bestaat.
De verwerping zal uit zichzelf gebeuren, op het moment dat je begrijpt dat het bewustzijn zelf een objectief iets is.
Het subject dat het object ziet kan geen object zijn. Het moet er verschillend van zijn.
Jij, het subject, begrijpt dit bewustzijn als een objectief iets. Wat is dit subject nu? Dat subject is de getuige van de kennis ik-ben.
Dat subject is de uiteindelijke realiteit, gewaarzijn. Dat is alles.
Dat wat herkent dat het bewustzijn niet blijvend is, wordt de hoogste getuige, het Absolute, of het absolute gewaarzijn genoemd.
Uiteindelijk is het dat Zelf dat alles overschrijdt. Het is een toestand voorbij het gewone kennen. Het is een toestand van niet-kennen.
Wees alleen maar stil en herken die bron ik-ben.
In dit proces kom je er vrij van.
Begrijp alleen wat het ik-ben is, dat het een tijdelijke illusie is.
Jij het Absolute, bent niet dat ik-ben.
Wanneer het zijn volledig is verzwolgen, blijft het eeuwige ik als enige over.
Ik-ben lost op in Dat.
Dat gaat vooraf aan zijn en niet-zijn.
Dat kan niet worden gekend en toch stelt de jnani vast dat Dat zijn oorspronkelijke aard is en de bron van het zijn.
Wat je ervaart is niet eeuwig, maar het principe dat de getuige ervan is, is eeuwig.
Wat voorafgaat aan wat er is, is het correcte.
In die stilte is geen expressie.
Ik, als het Absolute, kan nooit worden geraakt.
*Mulmaya: de bron van de oorspronkelijke illusie in de vorm van de liefde voor het zijn.
