Beste vrienden,
Hieronder vind je de basis van de meditatie voor zondag 1 november 2015.
De meditatie gaat door in ‘de nieuwe pastorie’, Stalijzerstraat 19 te Brugge.
Vanaf 09u30 tot 12u00.
Bijdrage: € 4, thee € 0,5.
Hartelijke groet,
Jean-Pierre
De continue spontane zelfmeditatie (inleiding)
Uit een Advaita gesprek met Douwe Tiemersma, Gouda, 3 oktober 2012
bron: AP 13-21 en AP 13-22 (deze tekst vind je ook terug in ‘Satsang‘, pg 339)
We hebben het vaker gehad over de noodzaak dat er op je spirituele weg langzamerhand een continue spontane gerichtheid op de essentie van je eigen zelfzijn komt, een continue zelfmeditatie. Wat zou het betekenen wanneer dat plaatsvindt? Een voortdurende zelfmeditatie. Het moet duidelijk zijn dat dan de zelfrealisatie zomaar gaat plaatsvinden.
Op de satsangs zijn we jarenlang bezig geweest om allerlei aspecten van de advaitabenadering te bekijken. Ga maar kijken hoe het zit in je eigen situatie. Ga het maar op een rijtje zetten. Is het begrijpelijk? Zo ja, oké, dan kunnen we verder gaan. Dat inzicht in je situatie en in je mogelijkheden is ontzettend belangrijk. Eerst meer verstandelijk, dan op het niveau van het directe inzicht.
Maar wil het gaan om het totale inzicht, wat we realisatie noemen, dan zal alles wegvallen wat je daarvoor hebt bekeken op het niveau van het verstand. Dat wegvallen gebeurt als je de inhoud van je verstandelijk inzicht helemaal eigen maakt.
Dat gebeurt allereerst op het niveau van het lagere inzicht.
In de zich verdiepende meditatie is er een verdere eigen-making van wat je daar met je verstand kon begrijpen. Het is een toe-eigening van de waarheid over wat je bent, en een daarmee samenvallen.
Wanneer je die meditatie oppikt, dan wordt het ook duidelijk: dit zal zich moeten doorzetten, deze meditatie zal continu moeten worden. Zo niet, dan is er steeds weer een afleiding en dan zit je weer in de dualiteit.
Die meditatie zal verder moeten gaan dan een discipline, want anders is er teveel een ik bezig die alles zal willen regelen. De impuls zal van veel dieper moeten komen, zodat ze spontaan gaat.
Natuurlijk is dat zo. Als je die meditatie oppikt, zeg je dat: natuurlijk! Het kan niet anders. Moet je eens kijken wat dan allemaal wegvalt qua belangrijkheid. Ook dingen van je spirituele pad. Bij deze voortgaande meditatie is er dus steeds minder een ikje dat mediteert, een ikje dat overwegingen heeft. Dat gaat wegvallen. Je gaat ervaren dat het doorzetten van de meditatie gewoon gebeurt in het grote geheel. Doordat de afgrenzingen wegvallen, kan de openheid haar kans grijpen. Dat is een heel natuurlijke gang van zaken. Je zult het dus moeten laten gebeuren, dat doorgaan van de meditatie, met het steeds verder wegvallen van alle ego-elementen.
Als je eenmaal ervaart dat het spontaan is en dat het doorgaat, dan is er verder geen probleem.
Aan de ene kant heb je dan de ervaring dat de meditatie steeds meer toegespitst wordt. Toegespitst wordt op de essentie van jezelf, de essentie van alles. Er is een steeds verdere concentratie. Zo komt dan de ervaring van een punt waarin ook het laatste ik-element zal verdwijnen. Terwijl dat doorgaat, vallen steeds meer beperkingen van je af, steeds meer sluiers vallen weg.
Dat betekent dat er ook een ander aspect aan zit, namelijk: dat de sfeer steeds opener wordt. En gaandeweg wordt het steeds duidelijker: ja, daar in dat centrum, daar zal elke vorm, elke kwaliteit van mezelf verdwijnen, en dat betekent dat er een totale openheid is. De laatste sluiers zijn dan verdwenen.
Ik verwijs ernaar in de hoop dat je dat herkent. Die meditatie is dus heel eenvoudig: alleen die gerichtheid op die essentie, op die kern. En wat nog verder opkomt: bemoei je er niet mee. Zodra je er aandacht aan gaat geven, wordt dat sterker en dan stopt de meditatie. Maar moet je eens kijken wat er gebeurt wanneer je wel meegaat met deze meditatie. De advaitaweg is direct. Daarvóór heb je gesprekken en gedachten over allerlei aspecten van non-dualiteit en dualiteit en van de weg. Dat is meestal ook nodig. Maar op een gegeven ogenblik wordt die weg direct. Dat is hier in deze fase van de voortgaande meditatie. Daarin krijg je een direct verzinken in de Oorsprong. Zonder middelen.
Die kern: je kunt hem ervaren als de bindu van een mandala, de mandala van je leven, met allerlei sectoren en met allerlei cirkels, van alles wat er maar in het leven gevoelsmatig en mentaal gebeurt. In die beweging naar die bindu krijg je dus de bewustwording van dat wat eerst onbewust was.
Daarmee gaat alles veranderen. Dat zelfzijn van je verandert. Allerlei eigenschappen, allerlei vormen verdwijnen. De wereldse werkelijkheid verandert. Wat dan als werkelijkheid ervaren wordt, wordt steeds meer een nonduale sfeer, zonder scheidingen. De scheidingen tussen jezelf en de wereld, ook in de mentale wereld verdwijnen.
Daarbij verdwijnen dus al die dingen die horen bij de dualiteit, het gevoel van een gemis, de ervaring van conflicten, het verlangen, frustraties, lijden. Ze verdwijnen! Omdat er een heelheid ontstaat, een compleetheid.
Je zijn-bewustzijn komt steeds meer open en er ontstaat een grote non-dualiteit.
Dat zelfgevoel is eerst heel duidelijk aan het fysieke lichaam gebonden, dat ontwikkelt zich in de beweging dus steeds verder. In die ontwikkeling verandert het lichaam dus ook. Het wordt steeds meer subtiel. En daardoor ook steeds grootser. Dat is heel concreet lichamelijk. Alle aspecten van je eigen bestaan gaan daarin mee.
Op het niveau van het inzicht is het duidelijk : o ja, prachtig, dit geheel.
Op het niveau van het gevoel, van het hart: het is één gevoelssfeer van liefde zonder scheidingen.
Op het niveau van de vitale energieen: het is één groot geheel, een kosmisch energetisch lichaam.
Op het niveau van de seksuele energieën: een komen tot een totale compleetheid, kosmisch. De basis-, aarde-energie: ze is oneindig!
Zo heb ik het ervaren, dat de beweging naar dat punt toe een steeds verdere toespitsing is. Dat je dan als het ware een soort kernfusie krijgt, waardoor je hele ervaringswerkelijkheid totaal wordt opgeblazen als een waterstofbom. Dat is de tantristische benadering: Shiva en Shakti komen daar – in dat heel kleine subtiele punt bij elkaar. Wham! Dat betekent meteen dus dat elk centrum verdwenen is. Is dat herkenbaar?
(…)
Het enige is dus om in die toestand, terwijl de meditatie doorgaat, te blijven met een grote helderheid. En dit te bevestigen: o ja, dit, dit, dit. Dan krijgt het denken over problemen geen kans. Heel simpel. Wanneer de helderheid minder wordt, wordt de meditatie stroef, minder sterk en kan stoppen. Ja, dan komen alle problemen weer terug. Maar zie waardoor dat komt, door het verdwijnen van de actuele helderheid. Dan is er al een verslapping van de meditatie en een afleiding door vanalles wat niet bij die meditatie hoort. Natuurlijk, dan krijgt dat weer een kans.
(…)
Die (afleidende) kracht ontstaat al als je dingen gaat zien als belangrijk. Dat proces kun je dus zien en dat geeft je de vrijheid, de mogelijkheid, om te zeggen: o nee, ik weet hoe het werkt met mijn gewoontes en emoties, maar dat doet er allemaal verder niet meer toe als ik de centrale meditatie doorzet. Zij gaat door, als je maar zoveel mogelijk daar in dat centrum verblijft en bevestigt: O, dit, dit, dit, dit, dit; ja, dit, dit, dit gaat door.
(…)
Het is een natuurlijke staat, dus het gaat helemaal vanzelf, wanneer je er maar niet aan zit. Het enige is om je vingertjes bij je te houden, je hechtingen geen kans te geven. Zolang die nog de neiging hebben om krachtig te zijn, ja dan moet je die periode maar heel hard opletten. Want voordat je het weet dan zit je weer vast.
(…)
Terwijl die meditatie doorgaat, merk je dat allerlei dingen gaan veranderen, ook in het alledaagse leven, dat het daar allemaal veel simpeler wordt, dat alles zich veel meer gaat harmoniseren. Dit geeft vertrouwen in je weg: ik hoef me daar geen zorgen over te maken; ik hoef me daar niet mee te bemoeien; ik blijf bij de centrale meditatie. Hoe dat leventje ook verder gaat, dat maakt dan niet zoveel meer uit. Het leven loopt vanzelf wel. Er zijn daarin nu eenmaal allerlei wegmatigheden, allerlei krachten die daar werken. Ik hoef me daar niet mee te bemoeien.
(…)
Als dat doorgaat, dan verdwijnt ook de fascinatie voor dat lichaam van je. En dan verdwijnt ook de angst. Want je bent bezig met dat zelfzijn op een veel authentieker niveau. Hier voel ik me authentiek. En dat andere, ja goed, dat zal allemaal wel, dat gaat allemaal wel op de wijze door zoals dat moet blijkbaar. Maar de vraag naar mezelf, wie ben ik nu eigenlijk, ja, deze ontwikkeling gaat in de richting van mijn oorsprong. En dat betekent: steeds meer vrijheid, steeds minder angst, steeds meer openheid. Dan gaat het door!
(…)
De zelfmeditatie is een kwestie van steeds maar weer herhalen, steeds maar weer daar naar terug keren, waardoor zij sterker wordt. Dan gaat zij doorwerken in het alledaagse leven. Het is gewoon een kwestie van doen! Ook al is het in het begin moeilijk en is er steeds weer een terugkeer naar de verwikkelingen van alledag, je kunt er steeds weer naar terugkeren. Hoe meer je dat doet, des te gemakkelijker het wordt.
(…)
De meditatie zal continu moeten worden. Dus overal waar en steeds wanneer het maar mogelijk is! Vanuit een beginnetje kan zij zich uitbreiden, als je ze maar als belangrijk ervaart.
Besef dat iedereen in het verleden die tot realisatie is gekomen, dit heeft meegemaakt. Dat die centrale meditatie zo continu werd en zo spontaan doorging, dat ze totaal werd. En ze zal totaal moeten worden! Laat het dus maar totaal worden.
