Beste vrienden,
Hieronder vind je de meditatievoorbereiding voor zondag 4 november 2018.
De meditatie gaat door in ‘de Nieuwe Pastorie’, Stalijzerstraat 19 te Brugge.
Vanaf 10u00’ tot 12u30’.
Bijdrage 4 euro, thee 0,5 euro.
Hartelijke groet,
Jacques.
Wanneer je rustig zit kun je je gemakkelijk bewust worden van de hele situatie: bewust van de wereld en van jezelf in de wereld, bewust van je gezichtszintuig en de overeenkomstige zichtbare wereld, bewust van je gehoorszintuig en de overeenkomstige wereld van de geluiden. Bewust van jezelf als centrum van al die stralen die naar de wereld gaan en vanuit de wereld op je af komen.
Dat centrum is het ego, de plaats waar alle lijnen zich kruisen. Wees je je daar bewust van. Dan verschijnt de hele wereld, het lichaam en het ego in het bewustzijn.
Als je beseft dat jezelf werkelijk bewust-zijn bent, dan heb je je zwaartepunt van jezelf verlegd van de plaats vlak achter je ogen, als snijpunt van de relaties met de wereld, naar achteren, naar binnen, vrij van dat beperkte gebied. Vanuit de wereld waar van alles gedaan wordt, waargenomen en gedacht wordt, de wereld van spanningen en gerichtheden, naar de vrijheid.
Daarin is ook de beperkte wereld wel opgenomen, maar in eerste instantie is er de afstand, het loslaten.
Dan ga je alles in het bewustzijn zien, in het ik-ben.
Dan pas ben je jezelf, waarin alles gebeurt: bewust-zelf-zijn.
Uit een gesprek met Douwe Tiemersma, op 4 maart 1981, Gouda – Advaita Post september 2018
Pauze
Als je steeds verder naar binnen keert komt het ik-bewustzijn vrij en wordt universeel.
Eerst is er een bewustzijn van de buitenwereld.
Zelf, als ik-bewustzijn, zit je ergens in het lichaam, binnen, en de rest is buiten.
Als je verder naar binnen gaat met een steeds verdergaande ontspanning, ontspant het ik-bewustzijn zich en opent zich volledig, oneindig.
Zo komt wat buiten was samen met het ‘binnen’. Aan de ene kant komt het buiten in het binnen, de wereld in de bewustzijnssfeer, aan de andere kant komt het binnenste buiten, zelf overal in de kosmos.
Als je punt van aandacht buiten op de dingen voldoende ver naar binnen gaat, verder teruggaat naar de kern van jezelf, klapt alles vanzelf binnenste buiten. Je eigen binnenste, dat ben je zelf, keert zich helemaal om en is dan overal aanwezig, ook daar waar eerst buiten was.
In de Upanishaden wordt vele malen gezegd: ga terug naar je hart; daar zit een kleine vlam of een kleine lotus; die is ontzettend klein; maar als je daarin binnengaat, merk je dat het alles omvat: het binnenste is buiten.
Pauze
Iedereen kent die omkering in de relatie met anderen. Als je door iemand wordt geobjectiveerd – ‘Jij bent ….’ – heb je vanzelf de neiging onder die aanval uit te komen door terug naar binnen te gaan. Dan klapt de relatiestructuur om: het binnenste is groter dan buiten.
Als je je verplaatst naar binnen toe, is er een vrijkomen, een openbreken. Eerst heb je het idee dat je zit opgesloten in de vorm van je lichaam en dat dit lichaam in de ruimte is. Maar als je naar binnen gaat, draait deze structuur zich binnenste buiten. Letterlijk!
Je zelf-zijn blijkt buiten te zijn als universele ruimte. Je ziet het lichaam, de aarde, het heelal omkeren, inkrimpen en in de grote ruimte van jezelf vallen.
Dus alles wat er nog is, ben je zelf ook. Je eigen innerlijke ruimte, dat zelf-zijn, dat wordt letterlijk universeel. Die ruimte ben je ook als bewust-zijn. Daarin is dus geen geconcentreerde aandacht meer voor een bepaald object. Het bewust-zijn is helemaal open gekomen. Het heeft zelfs geen centrum meer.
Er is niet meer de structuur ‘ik zie dit; ik ben me bewust van dat’.
Het beginpunt en eindpunt, de oorsprong van bewustzijn van een object en het object als doel bestaan niet meer. Ze zijn bij elkaar gekomen en zijn uit elkaar gespat tot oneindigheid.
Uit een gesprek met Douwe Tiemersma, op 17 januari 2007, Gouda – Advaita Post april 2018