Beste vrienden,
Hieronder vind je de meditatievoorbereiding voor zondag 6 januari 2019.
De meditatie gaat door in ‘de Nieuwe Pastorie’, Stalijzerstraat 19 te Brugge.
Vanaf 10u00 tot 12u30.
Bijdrage 4 euro, thee 0,5 euro.
Hartelijke groet,
Jean-Pierre
Het is goed om nog eens te kijken naar de beweging van het bewust-zijn dat steeds dichterbij zijn oorsprong komt.
Richt je aandacht niet meer specifiek op iets, maar meer globaal.
Die open globale aandacht, die kan teruggehaald worden naar zijn bron, in verschillende fasen:
Bewustzijn wordt zich bewust van de kringen steeds dichter naar je toe.
Eerst je lichamelijke gevoelssfeer,
dan je meer persoonlijke gevoelssfeer van emoties,
teruggaande in een nog dieper liggende denksfeer,
teruggaande naar je inzichtssfeer,
nog verder teruggaande komt het daar helemaal open.
Dit is een ontspanning en uitbreiding.
Steeds verder loslaten.
Je kunt ook de ervaring hebben dat de hele werkelijkheid meegaat.
Die hele werkelijkheid die ervaren wordt, die gaat mee terug naar de bron.
Want het is natuurlijk niet zo dat je zegt: het is een psychologisch iets, de wereld blijft dezelfde en ik haal alleen maar mijn bewustzijn terug.
Nee, dit betekent dat de hele werkelijkheid gaat ineen schrompelen.
Het bewustzijn wordt teruggehaald naar zijn bron, en ook de hele werkelijkheid van het externe bewustzijn wordt teruggehaald naar diezelfde bron.
Het is in die zin een soort zwart gat, waar alles in verdwijnt.
Maar je bent het zelf. Alles verdwijnt in jezelf.
Wat eerst een grondstoffelijk object is, wordt steeds subtieler en doorzichtiger. Totdat het is verdwenen.
Neem een mobieltje: eerst is het een object dat je kan zien, uit elkaar halen, laten vallen, enz..
Als je ermee gaat bellen – en dus gericht bent op de persoon met wie je spreekt – dan wordt het mobieltje fijnstoffelijk: voor zover je het dan nog ervaart, ervaar je het op een directe wijze, zonder bemiddeling. Het bevindt zich dus in de sfeer van het inzicht.
Het is een verschijnsel geworden dat je direct vaststelt.
Als dan het bewustzijn van dat mobieltje nog verder teruggehaald wordt, dan valt het helemaal samen met jezelf, met je subject. En dan neem je het niet meer waar.
Het Zelfzijn is het verdwijnpunt. Verdwijnpunt én oorsprong van alles.
Je gaat van de veelheid naar de éénheid. Van de verstrooidheid naar die uiterste compactheid.
Je komt aan een mooi stil meertje. Is het dat?
Nee, in het midden ligt een mooi eiland.
Oké, nog meer terug.
In het centrum van het eiland is een mooie tempel.
In die tempel heb je een heel mooi schrijn.
En dat is leeg.
Kun je op een bewuste wijze in die leegte komen?
Alles zal werkelijk meegenomen moeten worden, terug naar de bron.
Alles.
En dat terughalen, dat betekent dus dat je de dingen daar ter plekke laat voor wat ze zijn.
Dus dat betekent dat je daar niet meer met een bepaalde vorm aanwezig bent. Dat je geen ‘liefhebber van ijsjes’ meer bent bvb.
Het is duidelijk: wanneer er een beperkende identificatie blijft, dan gaat die vroeg of laat toch weer gaan opspelen.
Zodat je daar toch weer naar terug moet, om te gaan kijken hoe dat precies zit met jezelf in die energiën daar.
Blijkbaar heb je daar toch nog een zeker belang.
De vraag is: in hoeverre zit je daar vast?
In het moeten hebben van dit of van dat.
Als dit hechtingspunt niet zomaar verdwijnt, is het zaak om
a) nog beter dit punt van hechting te gaan zien,
b) te zien dat jij dat hechtingspunt niet echt bent
c) en voor zover je je er toch mee blijft identificeren: je daarin ontspannen, zodat de spanningen en de grenzen van jezelf die er nog zijn, verdwijnen.
Je zult de situatie moeten leren kennen dat je jezelf bent, en dat dat genoeg is.
Dat er niks ontbreekt.
Dat het daar compleet is.
Dat er geen behoeftes meer zijn die je naar het hart gaan.
Geen behoeftes waar je zelf nog inzit.
Dat er van niets gezegd kan worden: ‘zonder dat object ben ik niet volledig’.
Wanneer je zo in die verzonkenheid zit, dan is alles teruggehaald naar het begin.
‘t Is goed om dat duidelijk te herkennen.
Dat je het intern herkent als een heel speciale situatie
waarin er geen tijd en ruimte is,
waarin er niks is,
alleen er is nog een zekere vorm van weten ervan.
Het is belangrijk de eigen zijns-ervaring te kennen.
Dan weet je hoe het zit met je oorsponkelijke aard.
Wanneer je die hoogste vorm hebt,
dan is er totaal geen beweging,
dan is er niks.
Universele leegte.
Als de overgangen tussen de verschillende fasen gekend zijn,
en je hebt weet van non-dualiteit,
dan kan die non-dualiteit blijven bestaan terwijl de schepping terugkomt..
Bron: Douwe Tiemersma, Satsang 16 juni 2010 Schiermonnikoog.
Kan je beluisteren via de website www.advaitacentrum.nl
publicaties en media, audio opnamen, satsangs, satsangs 2010, Schiermonnikoog Jun(10) avond
Of rechtstreeks via deze link.
