Gezien Ellen ziek was heeft Jean-Pierre de hierna volgende meditatie gegeven:
De continue spontane zelfmeditatie (citaten)
Uit een Advaita gesprek met Douwe Tiemersma, Gouda, 3 oktober 2012
bron:AP 13-21en 22(‘Satsang‘ pg 339)
We hebben het vaker gehad over de noodzaak dat er op je spirituele weg langzamerhand een continue spontane gerichtheid op de essentie van je eigen zelfzijn komt, een continue zelfmeditatie.
(…)
Die meditatie zal verder moeten gaan dan een discipline, want anders is er teveel een ik bezig die alles zal willen regelen. De impuls zal van veel dieper moeten komen, zodat ze spontaan gaat.
(…)
Daarin krijg je een direct verzinken in de Oorsprong. Zonder middelen. Die kern: je kunt hem ervaren als de bindu van een mandala, de mandala van je leven, met allerlei sectoren en met allerlei cirkels, van alles wat er maar in het leven gevoelsmatig en mentaal gebeurt. In die beweging naar die bindu krijg je dus de bewustwording van dat wat eerst onbewust was.
(…)
Het enige is dus om in die toestand, terwijl de meditatie doorgaat, te blijven met een grote helderheid. En dit te bevestigen: o ja, dit, dit, dit. Dan krijgt het denken over problemen geen kans. Heel simpel. Wanneer de helderheid minder wordt, wordt de meditatie stroef, minder sterk en kan stoppen. Ja, dan komen alle problemen weer terug. Maar zie waardoor dat komt, door het verdwijnen van de actuele helderheid. Dan is er al een verslapping van de meditatie en een afleiding door vanalles wat niet bij die meditatie hoort. Natuurlijk, dan krijgt dat weer een kans.
(…)
Die (afleidende) kracht ontstaat al als je dingen gaat zien als belangrijk. Dat proces kun je dus zien en dat geeft je de vrijheid, de mogelijkheid, om te zeggen: o nee, ik weet hoe het werkt met mijn gewoontes en emoties, maar dat doet er allemaal verder niet meer toe als ik de centrale meditatie doorzet. Zij gaat door, als je maar zoveel mogelijk daar in dat centrum verblijft en bevestigt: O, dit, dit, dit, dit, dit; ja, dit, dit, dit gaat door.
(…)
Het is een natuurlijke staat, dus het gaat helemaal vanzelf, wanneer je er maar niet aan zit. Het enige is om je vingertjes bij je te houden, je hechtingen geen kans te geven. Zolang die nog de neiging hebben om krachtig te zijn, ja dan moet je die periode maar heel hard opletten. Want voordat je het weet dan zit je weer vast.
(…)
Terwijl die meditatie doorgaat, merk je dat allerlei dingen gaan veranderen, ook in het alledaagse leven, dat het daar allemaal veel simpeler wordt, dat alles zich veel meer gaat harmoniseren. Dit geeft vertrouwen in je weg: ik hoef me daar geen zorgen over te maken; ik hoef me daar niet mee te bemoeien; ik blijf bij de centrale meditatie. Hoe dat leventje ook verder gaat, dat maakt dan niet zoveel meer uit. Het leven loopt vanzelf wel. Er zijn daarin nu eenmaal allerlei wegmatigheden, allerlei krachten die daar werken. Ik hoef me daar niet mee te bemoeien.
(…)
Als dat doorgaat, dan verdwijnt ook de fascinatie voor dat lichaam van je. En dan verdwijnt ook de angst. Want je bent bezig met dat zelfzijn op een veel authentieker niveau. Hier voel ik me authentiek. En dat andere, ja goed, dat zal allemaal wel, dat gaat allemaal wel op de wijze door zoals dat moet blijkbaar. Maar de vraag naar mezelf, wie ben ik nu eigenlijk, ja, deze ontwikkeling gaat in de richting van mijn oorsprong. En dat betekent: steeds meer vrijheid, steeds minder angst, steeds meer openheid. Dan gaat het door!
(…)
De zelfmeditatie is een kwestie van steeds maar weer herhalen, steeds maar weer daar naar terug keren, waardoor zij sterker wordt. Dan gaat zij doorwerken in het alledaagse leven. Het is gewoon een kwestie van doen! Ook al is het in het begin moeilijk en is er steeds weer een terugkeer naar de verwikkelingen van alledag, je kunt er steeds weer naar terugkeren. Hoe meer je dat doet, des te gemakkelijker het wordt.
(…)
De meditatie zal continu moeten worden. Dus overal waar en steeds wanneer het maar mogelijk is! Vanuit een beginnetje kan zij zich uitbreiden, als je ze maar als belangrijk ervaart.
Besef dat iedereen in het verleden die tot realisatie is gekomen, dit heeft meegemaakt. Dat die centrale meditatie zo continu werd en zo spontaan doorging, dat ze totaal werd. En ze zal totaal moeten worden! Laat het dus maar totaal worden.
