Beste vrienden,
Hieronder vind je de meditatievoorbereiding voor zondag 4 aug 2019.
De meditatie gaat door in ‘De Nieuwe Pastorie’, Stalijzerstraat 19 te Brugge
Van 10u00 tot 12u30.
Bijdrage 4 euro, thee 0,5 euro.
Hartelijke groet,
Greta
Maharaj: de bron van alle dingen bevat alle dingen.
Alles wat daaruit voortvloeit, moet daar in de bron al in potentie aanwezig zijn.
En net zoals een zaadje de bron is van ontelbare andere zaadjes, en in zich al de ervaring van de belofte van ontelbare wouden bevat, zo bevat het Onbekende Alles wat er ooit geweest is, of had kunnen zijn, en Alles wat er ooit zal komen of zou kunnen komen.
Het hele terrein van worden ligt open en is bereikbaar. Verleden en toekomst bestaan naast elkaar in het eeuwige Nu.
Bezoeker: wie is nu eigenlijk diegene die ervaringen heeft, het ‘ik’ of het Absolute?
Maharaj: het Absolute natuurlijk.
Buiten het Zelf, het Absolute, is er niets. Alles is één en ligt besloten in het “Ik Ben”.
In de wakende en in de droomtoestand neemt het de vorm aan van de persoonlijkheid.
In de diepe slaap is het Zichzelf, het Absolute.
Voorbij de waakzame helderheid, die deze drie toestanden gemeen hebben, turiya, ligt de Onmetelijkheid, de Stille Vrede die het allerhoogst is.
Maar in feite is alles één in zijn essentie en onderling verbonden in zijn verschijningsvorm.
Wie onwetend is, ziet het geziene (de persoonlijkheid) als de ziener; de wijze weet dat de Ziener niets ander is dan het Zien zelf.
Maar waarom zouden we ons bezig houden met het Allerhoogste? Ken de Kenner – daarmee is alles bekend.
(Ik Ben – 20. het Allerhoogste ligt aan alles voorbij – 7 juni 1970)
Bezoeker: Waarom heeft God me gemaakt zoals ik ben?
Maharaj: Over welke God heb je het? Wat is God? Is Hij niet het Licht zelf dat jouw vraag mogelijk maakt? God is het Ik Ben zelf. Het zoeken zelf is al God.
Al zoekende ontdek je dat je noch lichaam noch geest bent, maar de Liefde van het Zelf in jou voor het Zelf in allen. De twee zijn wezenlijk één.
Het Bewuste Zijn in jou en het Bewuste Zijn in mij zijn wezenlijk één, ook al lijken ze twee.
Zo lang we denken dat ze twee zijn, proberen we één te worden en dat is liefde.
(Ik Ben – 21. Wie ben ik? 11 juli 1970)
