Beste vrienden,
Hieronder vind je de meditatievoorbereiding voor zondag 3 jan. 2021.
De meditatie gebeurt via ‘Zoom’.
Vanaf 10u00 tot 12u15.
Hartelijke groet,
Ann
De zoom-gegevens worden een paar dagen op voorhand per mail doorgestuurd naar de habitués.
Wie op vrijdag 1 jan. nog geen mail in dit verband ontvangen heeft en wil deelnemen: mail naar brugge@advaitastiltegroepen.net.
Uit het boek “Satsang” van Douwe Tiemersma, p. 31 : “Over de hoogste notie, het verlangen en de toewijding”.
We zijn hier voortdurend bezig met zelfonderzoek, met het steeds opnieuw onderzoeken hoe het zit met je eigen situatie. Het belangrijkste punt is, dat je daarbij je eigen besef ontdekt van een mogelijke situatie die vrijer en ruimer is dan je gewone situatie, een situatie die meer natuurlijk is, waarin je meer bij jezelf bent. Het is van groot belang om de inhoud ervan zo duidelijk mogelijk te krijgen.
Ga terug naar je ‘hoogste notie’, die intuïtie in jezelf waarvan je zegt : die is voor mij het allerbelangrijkste. Je hoeft het niet eens woorden te geven. Het uiteindelijke kan niet gedefinieerd worden. Maar het is wel aanwezig en dat kun je je bewust worden.
Waar je wel iets over kunt zeggen is de manier waarop je ermee omgaat. Wat voor plaats heeft het in je ? Hoe werkt het ? Wanneer het weg is, hoe zit het dan ?
Het gaat er in het zelfonderzoek om dat je dit zo precies mogelijk probeert te formuleren.
Wanneer de zijnservaring afzwakt, is het ergens nog wel aanwezig. Wat doe je dan ?
Je hebt een keus. Je kunt weer teruggaan naar de alledaagse wereld. Maar, hoe zit het dan met het andere ?
…
Er is het verlangen op te gaan in het hoogste. Je krijgt er moeilijkheden mee wanneer je ernaar verlangt. Het blokkeert. Waarom ? In het verlangen zit jij hier en is het verlangde daar. Daarmee heb je dan een relatie op afstand.
Maar, het verlangen kan ook positief werken. Het verlangen, als een diepe herinnering van het uiteindelijke goede, kan erg belangrijk zijn. Dan is er namelijk een energie die verandert, een energie die het mogelijk maakt dat je je totaal gaat wijden aan dat waarop je verlangen is gericht. Als het verlangen gericht is op iets dat uitstijgt boven het ego, zorgt dat verlangen dat je zelf het ego gaat overstijgen. Het verlangen en jijzelf worden in deze beweging gezuiverd. Als het verlangen totaal wordt, word jijzelf ook totaal. Het verlangen is in die sfeer een vuur, een geweldig vuur dat alles verteert wat niet mee kan naar datgene wat uiteindelijk wordt verlangd. Jij bent er niet meer als iemand die iets op afstand een bepaald object van verlangen heeft. In het grootste vuur van het verlangen verdwijnen alle vormen en structuren.
…
Zolang er geen volledige realisatie is, zal er een zekere toewijding moeten zijn. Wijding, consecratie, dat is in een heilige sfeer je totaal ter beschikking stellen. Uiteindelijk is het overgave.
Je hebt een bepaald besef in je van je diepste, natuurlijkste zelf-zijn. Dat zelf-zijn kun je niet zoeken, dat kun je niet buiten je plaatsen, je kunt er niet heen gaan. Het zelf-zijn ben je letterlijk zelf.
Blijf erbij met een open en stille geest. Je ervaart heel duidelijk hoe het werkt.
Wanneer je je niet weer laat fixeren door allerlei zaken buiten je, wanneer je terugkeert naar de kern van je zelf, dan ontplooit het zich op een heel natuurlijke wijze. Het ontplooit zich, het werkt door. Je voelt het, het werkt door. Het enige is dat je niet moet ingrijpen. Wanneer je niet ingrijpt, krijgt de oorspronkelijke kern de kans om zich te manifesteren. Op een gegeven ogenblik merk je dat het ik zich open wil stellen, wil gaan mediteren ; je merkt dat elk element van het ik wordt overweldigd door het Grote. Het initiatief wordt overgenomen en alle ik-structuren die er nog zijn, worden weggespoeld. Dat is een heel natuurlijk gebeuren, het gebeurt vanzelf, wanneer je zomaar heel stil alles laat gebeuren. Het is een vloedgolf die alles wegspoelt, als je er maar niet met je vingers aan komt.
Je kunt zeggen dat toewijding aanvankelijk erg nodig is, een totale toewijding. De toewijding is een totale liefde voor dat waar het werkelijk om gaat. Dan grijpt het Zelf zijn kans. Daar doe je niets aan, het gebeurt.
Het is een je realiseren wat je eigen natuurlijke staat is voorbij elke beperking.
Het is een realisatie, een verwerkelijking van wat er altijd al was. Dan wordt het werkelijk. De werkelijkheid van de natuurlijke toestand manifesteert zich, als al die fixaties, die concentraties, die obsessies voor de dingen in de wereld zijn verdwenen. Dat is dus iets wat je niet zelf doet.
