Dag iedereen,
Hieronder vind je de meditatievoorbereiding voor zondag 7 nov 2021.
De tekst komt uit InZicht 14 nr.2 (mei 2012), p. 9-11
Hartelijke groet,
Chris
De meditatie gebeurt opnieuw fysisch in het huis aan de Magdalena kerk te Brugge.
Bijdrage: 5 euro (verhoogd wegens verhoging energiekost).
Gelieve gepast geld bij te hebben.
Van 10u00 tot 12u00.
Covid: Omwille van de veiligheid van de deelnemers gaan deze bijeenkomsten enkel door voor diegenen die :
– ofwel gevaccineerd zijn
– ofwel in de laatste 6 maanden Covid gehad hebben.
– ofwel een recente negatieve zelftest gedaan hebben.
De fysieke bijeenkomst te Brugge zal ook te volgen zijn via Zoom.
De zoom-gegevens worden een paar dagen op voorhand per mail doorgestuurd.
Wie op vrijdag 5 november nog geen mail in dit verband ontvangen heeft en wil deelnemen: mail naar brugge@advaitastiltegroepen.net.
Teksten van Douwe : Nisargadatta’s onderricht
Verschenen in: InZicht 14 nr.2 (mei 2012), p. 9-11
Onderscheid van niveaus van realisatie.
De getuige
… De eerste stap is de inkeer naar het standpunt van de waarnemer waarop je blijft kijken naar alles wat zich toont. Die inkeer betekent achteruit gaan en zo afstand nemen. Daardoor komt er een groter waarnemingsveld open waarin ook meer van jezelf zichtbaar wordt. Zo is het duidelijk dat je niet samenvalt met het lichaam dat je zonet nog helemaal was, dat je niet samenvalt met je mentale activiteit en zelfbeeld waarmee je zonet nog vanzelfsprekend identiek was. Wat ben je dan wel? De waarnemer die moeiteloos alles gadeslaat, de getuige die zonder verstrengeling met het waargenomene alles ziet, een gewaarzijn dat alles registreert.
Ik-ben
Op het niveau van afstandelijke waarnemer is er een kosmische dualiteit van waarnemer en wereld. Voor een universele non-dualiteit (‘Ik-ben) zal de afstand waarnemer-waargenomene op universele schaal moeten verdwijnen. Daarbij is het duidelijk dat jezelf als waarnemer nog een soort lichaam hebt. Ook al is veel van het lichamelijke verdwenen, er is nog de conditie van een bepaalde plaats met een bepaald perspectief en een energetische concentratie. Deze concentratie van jezelf als bewust-zijn kan verdwijnen. … Dan komt er een oneindige uitbreiding van je bewust-zijn waarbij alles wordt opgenomen in één universele non-dualiteit zonder centrum. Die zelfsfeer heeft niet alleen de kwaliteiten van zijn en bewustzijn, maar ook die van liefde. De universele uitbreiding kan alleen maar in liefde plaatsvinden, want het betekent dat je alles en iedereen ook gevoelsmatig accepteert als jezelf. Zo is die oneindige sfeer van zijn-bewustzijn ook gelukzaligheid, hemelse ananda. Het is de sfeer van universeel zelfzijn waarbij dit er-zijn niet verder wordt ingevuld, een kosmisch aanwezig zijn zonder vormen. Er is de vaststelling dat ‘ik er ben’ als universeel zijn-bewustzijn. Daarin zit geen ikcentrum, geen enkele structuur. Als er zich verschijnselen voordoen in een proces van differentiatie, blijf je zelf op bewuste wijze universeel en blijft alles inclusief deze universaliteit. Daardoor blijft er een non-dualiteit van jezelf met alles en iedereen.
Het absolute
De kwaliteiten van het universele zijn-zelfzijn kunnen bewust worden. Blijkbaar ga je als bewust-zijn ook daarin niet op. Als die bewustwording plaatsvindt en verder gaat, lossen de laatste kwaliteiten op, ook ik-ben. Dan is er de laatste en volledige overgave, waarin alles oplost en waaraan je je ten slotte overgeeft is iets waarover niets te zeggen valt, want Dat heeft geen eigenschappen. Het is het absolute, een grondeloze openheid waarin de laatste beperkingen van zijn-zelfzijn verdwijnen. Dat is de uiteindelijke bevrijding (moksha) uit de condities waarin het zelfzijn was verwikkeld. Deze bevrijding is in een zijnservaring zonder ‘ik ervaar’ duidelijk, hoewel er ook de vaststelling is dat de waarheid van de uiteindelijke openheid er altijd al was. . Dan is er ook de kennis van het begin van de schepping. De grondeloze openheid is de grondslag van het ontstaan van het bewust-zijn ‘ik-ben’ in universele zin, van waaruit de beperkte vormen van zelfzijn en de ontelbare vormen van de wereld verschijnen. Als je bewust aanwezig blijft op de rand van het absolute, zonder in de kwaliteit ik-ben en in een bepaalde vorm te schieten, blijft er non-dualiteit van het absolute en het betrekkelijke, de wereld. Zonder dualiteit is er geen conflict en geen lijden.
